Border security

Lief Dagboek Zo daar gaan we weer de haringen eruit het stroom eraf en de motor loeit. Wat gaan we vandaag weer beleven. De tank hadden we gister al vol en van de camp bazin krijgen we de laatste tips voor een behouden vaart. Dat duurde 20 minuten toen kwam er een brug op ons pad waarvoor we te zwaar waren, weer eens wat anders. En dan maar weer alternatief, gaat eigenlijk best goed. We rijden aan deze kant van de VS het ene na het andere skigebied binnen en als je de bordjes mag geloven schiet hier, ik denk in de winter, de ene naar de andere sneeuwscooter over de weg. Gelukkig nu dus even niet het is voor mij al moeilijk zat om de weg te houden zonder. Onderweg opzoek bij een Wal-Mart naar en echte Randy McDonalds wegen boek. Verkopen ze sinds de invoering van de tomtom niet meer dus met een markeerstift, paraplu en nieuwe sweater verlaten we via de Duitse caissière de winkel. Als we verderop moeten tanken kom ik gelukkig toch een routeboek tegen dus voor 15$ veranderd deze van eigenaar. Nu kunnen we veilig verder en weten we weer waar we zijn. Vanaf nu loopt alles feilloos. Op naar de volgende uitdaging, de Canadese grens. Los van dat we bijna geen etenswaar meer in de rv hebben schiet zo een 10 mijl voor de grens te binnen dat we ook geen kenteken platen hebben. Nou ja we zijn zo ver gekomen dus zullen we wel zien. Nou dan komen we nu in een soort van border security uitzending maar dan xxs. Wat komen jullie doen waar gaan jullie heen wat laten jullie achter en heb je alcohol aan boort. Tot zover gaat alles goed. Maar dan komt toch nog even de vraag over de lycenseplate. Als ik hem vertel dat de rv brand new is en hem de rentalpapers kan showen is er geen cloudje aan de lucht. We mogen gaan, stress weg. Voor 4 minuten. Voor ons een steile klim van minimaal 45 graden een brug op die voor mijn gevoel nauwelijks twee auto’s breed is, spannend. Gelukkig krijgen we wel een hele dikke road train op ons af dus kunnen we kijken of mijn timmerman oog nog goed is. Dus niet alles past en we komen nadat we even stijl weer naar beneden zijn gereden weer op de vaste Canadese grond. Nu hebben we opeens weer km en kg. Weer even wennen, hoe hoog is de rv nu? (3,5m) We richten ons op een parkeerplaats nabij Kingston een plaats die we vluchtig willen bekijken. Parkeerplaats gevonden en de buschauffeur begint gelijk vrolijk tegen ons aan te keuvelen. Hij weet alleen niet of we de rv hier mogen parkeren. We nemen de gok en de buschauffeur trakteert ons op de rit omdat zijn opa ook uit Nederland, nog sterker Groningen kwam. We worden downtown afgezet en hij wijst ons nog waar we weer op moeten stappen. Leuke mensen hier. Alleen het weer houdt echt niet over koud en regen brr. We doen een verwoede poging bij de VVV om te horen wat hier leuk is, nou ben staand bij de Starbucks beland, dus sla Kingston volgende keer over met slecht weer. Na het bezichtiging van het postkantoor en een buurt super gaan we weer naar de bus, deze brengt ons weer bij ons rv. Mooi systeem dat ov. Nu rijden we naar Picton waar de county shores camping op ons wacht. En wat denk je vlak voor de camping weer zo een brug. Heerlijk love this country. We worden allervriendelijkst verwelkomt door een kijvend echtpaar, gelukkig als ze ons de eerste klanten dit jaar ontdekken gaat alles beter. De man gaat de enige droge niet drassige plek voor ons vrij maken en de vrouw verteld 100 uit over dit familie bedrijf dat hier al tien generaties onder wisselend bedrijfsvormen zit. Drie kwartier verder pluggen we de stroom in en wordt het tijd voor me and my buddie. We eten vandaag macaronicheese. Heerlijk, doucheje, praatje, schrijverijtje en voorbereiding nul. Ik zeg bedtijd. Tot Morgen lief dagboek.