BYE BYE SAN FRANCISCO

Lief Dagboek
Het is vandaag woensdag en we moeten nog echt een paar daagjes blijven genieten van dit land van de onbegrensde mogelijkheden en de ongerepte natuur. Dus staan we vanmorgen op doen ons ochtend programma en nemen afscheid van alle 49ers en gaan richting de kust. Gelukkig hebben we gister tijdens onze down town excursie goed opgelet en hoeven we niet met de RV door het centrum tussen de cable karren door. We komen vrij snel op de ,net als zo vaak, slechte snelweg die ons naar highway 1 moet brengen. Highway 1 is de weg die van SF naar LA langs de oceaan gaat. Helaas zien we de golden gate dus niet meer. De tocht naar de kust brengt ons weer langs smalle paden met hoge bergen en diepe dalen. De bergengordel die net voor de oceaan ligt doet me erg denken aan een golfcourse voor reuzen. Net een leuk golfveldje maar dan veel maal groter. We doen nog even inkopen voor ons ontbijt, doen een broodje en de grote route van zo’n 350 mijl begint. We hebben gepland dit in 3 dagen te doen dus lekker rustig aan. Maar ik zou ik niet zijn als we niet in het donker aankomen, maar daarover later meer. We rijden langs de kustweg die grotendeels in nevelen is gehuld. Wel zien we af en toe dat de oceaan best wild is en mannetjes met surfboard. Je moet maar durven, vanachter het glas ziet het er ook wel fris uit. We zijn een gestopt maar toen rook het zou naar de visafslag dat we hebben besloten dat als niets ons dwingt we rustig alles vanachter het warme glas goed bekijken. Moet ook zeggen dat we al heel heel veel gezien hebben. Nu staat als eerste volgende de boardwalk in Santa Cruz op het program. Leuke oefening ook weer om een parkinglot te vinden. Maar gelukt nu op naar de giant dipper. Onderweg horen we het geluid van zeehonden dus wij met ons moeder gevoel eerst daar maar op af, het klinkt zo zielig als ze roepen. We moeten de halve boardwalk , zoiets als de pier in Scheveningen maar dan knap, aflopen om onze lieverdjes te begroeten. Ze liggen met ze allen lekker in het zonnetje op een vlonder van 4x8. En het is net als bij ons in de RV, als er een een slecht humeur heeft moet de rest eronder lijden. Dus zo is de vlonder vol en zo weer minder. Hartstikke leuk nu op naar de dipper. We moeten nu op het eind van de hier vast geparkeerde kermis zijn. Kaartjes koop je hier centraal voor de dipper moet je er 5. Dus ik koop er 10 want Jim en Mica gaan erin. Zij naar binnen wij posten met het fototoestel. Bakjes gaan en bakjes komen rolletje vol geen kinderen. Maaaar net als je het niet meer verwacht zijn ze er toch. Leuke foto’s, dus terug naar de opstapplek . Hoor ik opeens Jim roepen gaan ze nog een keer voor hetzelfde kaartje, hij remde slecht volgens de jongens en schoot door dus nog maar een keer. Zelf lijkt mij deze optie niet echt veilig maar zal het met deze uitleg moeten doen tot ik kenner Martijn spreek die 3 weken geleden ook in de Giant Dipper zat. Terug naar de RV en op naar Gilroy een plaats met…. Een outlet. Er moeten nog schoenen komen en broeken en en en Kortom we zijn er om half 5 en 7 uur rijden we weer. Jim zet op mijn verzoek de navigatie op Montery een plaats weer aan de kust en kiest in de blind een camping in het naburige plaatsje Carmel. De benzine prijzen stijgen, zoals bekent, naar boven de 4$ dus ik stel het tanken maar even uit. Dit Carmel ligt bij Montery maar dan 15 mile landinwaarts. Mooi mooi maar het begint weer te schemeren en het wordt weer smaller en smaller. En je zult het geloven of niet maar net als ik aan Ag vraag of dit een eenrichtingsweg is verschijnt het antwoord in ons 2ling broer. Dus 2 dikke RV´s en een smal paadje romantisch in de schemering zeg maar het donker. Gelukkig is de man net zo flexibel als ik dus met vereende inzet kruisen de RV´s elkaar pfff hehe zweet waar je niet wil weten. Gelukkig nu is de camping insight. Mooie camping was ik vanmorgen nog blij dat ik niet via downtown SF moest verlaten krijg ik nu een helling waarop alleen de cablecar nog ontbreekt. Gelukkig is het nu echt donker dus stort ik ons in het avontuur morgen zien we verder. De receptie is gelukkig gesloten dus moeten we een briefje invullen, maar welke plek moeten we dan. Er liggen al allemaal briefjes klaar maar daar staan al namen op. Is de camping dan echt vol? Na een scherpzinnig inzicht naar ik weet niet meer van wie blijkt dat alle plekken hier een eigen naam hebben dus plaatsen wij de rv maar op cypres tegen over seacove en naast hortensia. Nuts eraan en nu ontdekt Aggie dat je ook kunt patience op een ipad. Het wordt diep in de nacht voor we gaan slapen. Ik vergeet te zeggen dat we morgen vroeg weggaan, Ik moet nog ergens een oliebron aanboren om zelf benzine te maken namelijk. Dus zit ik hier nu om 8 uur mijn dagboek te tikken met beschikking over lekker snel internet. Maar dat mag ook wel voor 82$. Hetgeen we ook wisten dit zal in principe het duurste deel worden van de vakantie. Ik klaag niet maar moet dit als huis columnist wel even melden. Het was een spannende dag waarbij ik aan het begin van de dag tegen mijn copiloot zij dat ik blij was van die smalle weggetjes te zijn na 2 weken en toch nog smallere weggetjes kreeg.